Vorige week* ben ik met mijn man naar Vlieland gezeild. We doen dit elk jaar, voor zover de tijd en de wind dat toelaten en hebben inmiddels een vast programma, op de fiets naar het Posthuis voor een lunch, een biertje drinken op het terras van Hotel de Bruin en een wandeling maken langs het strand. En dat maakt het verblijf op een eiland zo heerlijk voorspelbaar en ontspannen.
Op onze terugtocht kwam de regen met bakken naar beneden en dat ook nog eens in combinatie met een harde wind. In de jachthaven van Workum aangekomen werden we door een havenmedewerker begroet in het Duits. Ik beantwoordde zijn groet in mijn moedertaal (Fries) en vroeg hem waarom hij dacht dat we Duitsers waren. Zijn antwoord: “Alleen Duitsers varen met dit hondenweer”.
Onze badkamer werd onlangs ‘gerevitaliseerd’ (kon dat bij mij om de zoveel tijd ook maar) en dat betekende dat ik mijn tanden moest poetsen in de keuken. Dat moet toch niet moeilijk zijn, was het niet dat ik de eerste dagen automatisch de trap opliep om halverwege tot het besef te komen ‘dit gaat niet lukken’.
We zijn gewoontedieren en dat komt omdat ons denken het grootste deel van de tijd automatisch en onbewust verloopt. Het is gemakkelijk, het helpt ons bij de dagelijkse handelingen, maar ook bij het beoordelen van situaties. Zouden we dit onbewust denken niet hebben, dan vraag je je elke keer af hoe je de tandenborstel moet bewegen of wat verstandig is als je huis in de brand vliegt, wegrennen of blijven staan.
Dat onbewust denken gebruiken we ook in het eerste contact met mensen. De meesten van ons denken dat als iemand één positieve eigenschap heeft dat ook geldt voor al zijn andere eigenschappen. Dit zogenaamde halo-effect zorgt ervoor dat we in eerste instantie van een vriendelijke goed uitziende hypotheekadviseur ook denken dat hij goede adviezen geeft. Omgekeerd kunnen we van een huisarts die er onverzorgd bijloopt denken dat hij het met de hygiëne ook wel niet zo nauw zal nemen (horn-effect). We beoordelen mensen dus op hun uiterlijk en gedrag en verbinden daar onbewust conclusies aan die ons helpen om tot handeling over te gaan. De eerste indruk bepaalt hoe wij de ander tegemoet treden. Zoals die havenmedewerker die ons in het Duits begroette.
De eerste indruk – Als je weet dat jouw uiterlijk en gedrag bepalen hoe de ander je tegemoet treedt, kun je daar gebruik van maken. En dan denk ik met name aan een sollicitatiegesprek of een eerste date. Heb jij in jouw datingprofiel beschreven dat je sportief bent, dan wekt het verwarring bij je date als je op naaldhakken binnenkomt. Door je voor een sollicitatiegesprek te kleden alsof je al op de plek van de vacature zit, zal het gesprek met de interviewer soepeler verlopen omdat je beantwoordt aan zijn of haar verwachtingen. Van sollicitatiegesprekken is bekend dat de beslissing vaak valt in de eerste minuut na binnenkomst van de sollicitant. De eerste indruk bepaalt dus veel.
De moraal van dit verhaal? Wil je niet voor een Duitser aangezien worden ga niet varen met slecht weer 😉
* Dit bericht is eerder verschenen op 26 juni 2013
Bij deze foto zie ik vooral een mismatch tussen de leeftijd en de stijl van het model. Alsof ze kleren van een tante heeft geleend. Op sneakers en met een colbertje op een nette (spijker) broek was ze waarachtiger overgekomen, zelfs met dezelfde tas.
PS zijn de ledematen met photoshop verlengd?